Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2013

Σκέψη (70) - Η ΒΥΘΙΣΗ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ

Αυτός είναι ο στόχος και για να πετύχω τον στόχο μου πρέπει να τον έχω ξεκάθαρα μπροστά μου, να τον έχω θέσει από την αρχή και μετά να μπω στην πορεία του, να τον εκτελέσω. Διότι...
Διότι...
Ένας στόχος έχει ένα μια αρχή, ένα μεσοδιάστημα και ένα τέλος κι εγώ θέλω να φτάσω σ'αυτό το τέλος. Και το όχημα μου είναι η πίστη...χωρίς αυτή θα παρεκκλίνω και δεν θα κρατήσω σταθερή πορεία.
Επίσης οι συναισθηματισμοί δεν χωράνε, καλύτερα δεν μπορείς να ασχοληθείς αρκετά μαζί τους, διότι σε βγάζουν από το στόχο σου. Σε απομυζούν, σου ρουφούν την ενέργεια και όταν το καταφέρουν, εσύ πλέον δεν έχεις ενέργεια για να συνεχίσεις κι αυτό το καταλαβαίνεις, το νιώθεις. Και μετά θέλεις κάτι να κάνεις γι'αυτό, αλλά πλέον δεν είναι ξεκάθαρο τι...και αν σε πιάσει σε ευάλωτη στιγμή, ίσως αντιδράσεις αυθαίρετα και χωρίς συνείδηση...και τότε φεύγεις όχι μόνο από τον στόχο σου αλλά από τον εαυτό σου!
Γιατί ο πιο μεγάλος στόχος, που εμπεριέχει όλους τους επί μέρους μικρότερους στόχους, είναι η βύθιση στον εαυτό, η ανακάλυψη του, η αυτογνωσία. Κι εκεί ποιος περιμένει; Ο Θεός...μα αυτό είναι βέβαια ακόμα, για κάποιον που είναι στην αρχή, αρκετά μακριά.
Όσο βυθίζεσαι στον εαυτό σου, λοιπόν, τόσο πλησιάζεις προς εκείνον, συνεπώς τόσο περισσότερο γίνεσαι και είσαι ο εαυτός σου, δεν υπάρχει άλλος δρόμος, δεν υπάρχει άλλος τρόπος.
Και το δύσκολο είναι να αφήσεις τα χέρια σου, ώστε να μην γαντζώνεσαι από τίποτα που σε κρατά στάσιμο.
Όταν έχεις θέσει ως στόχο τη βύθιση στον εαυτό σου, αυτό αναλογεί με τη μεγαλύτερη ευθύνη σου. Πας να σηκώσεις τα βάρη σου, τον εαυτό σου ολοκληρωμένο και όχι μισό, πας να δεις και να διαπιστώσεις τι ακριβώς συμβαίνει, να βάλεις μια τάξη, να πάρεις επιτέλους απαντήσεις, για τις οποίες δεν πήρες ποτέ απάντηση ποτέ και για κανέναν. Και μάλιστα το σπουδαίο είναι πως δεν θα πάρεις μόνο απαντήσεις που αφορούν τον εαυτό σου, αλλά και που αφορούν ένα σωρό άλλα πράγματα δυσνόητα και ακατανόητα ως τώρα, μα αυτό είναι λίγο πιο "κάτω", πιο προχωρημένο.
Οπότε είναι εύκολο για να καταλάβεις πως θα αντιμετωπίσεις δυσκολίες! Δυσκολίες που θα σου φανούν ανυπέρβλητες και ακόμα και αν βρεθείς εκείνη τη στιγμή σε περίοδο θάρρους, σύντομα θα βρεθείς σε δίλημμα να κάνεις πίσω και να παρατήσεις κάτι που μοιάζει πάρα πολύ ότι "δεν θα καταφέρεις να το περάσεις". Εκεί όμως, γυμνός με την αλήθεια, εσύ και αυτή μόνοι σας, εντελώς ελεύθεροι και οι δύο, θα κληθείς να περάσεις και μόνο από αυτό το πέρασμα θα φτάσεις στο φως. Διαφορετικά όλα θα αποθηκευθούν στη φαντασία σου και θα υπάρχουν εκεί ως εικόνες και μνήμες που όσο τις αμελείς, τόσο θα ξεχνιούνται...όχι πως θα καταφέρεις να τις διαγράψεις δια παντός, διότι όλα είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους. Και ώσπου κάποια μικρή σπίθα φωτός, που δεν υπολόγισες σωστά και δεν κατάφερες να σβήσεις και να αποκρύψεις, θα συνδεθεί με αυτές τις μνήμες και θα τις ανακινήσει, θα τις φέρει στην επιφάνεια, θα σε αναγκάσει να ασχοληθείς μαζί τους. Διότι είναι μέρος σου, είσαι εσύ.
Στην ουσία λοιπόν δεν μπορείς να αποφύγεις τίποτα και όλα είναι εαυτός σου, είναι μέρος του.
Εκείνο που αλλάζει είναι ο χρόνος. Χρόνος δηλαδή δεν υπάρχει αλλά τον δημιουργείς εσύ αποφεύγοντας να δεις, τότε τον δημιουργείς και κάτι που θέλει να βγει στο φως εσύ το ρίχνεις στη σκιά, ανάλογα για όσο διάστημα εσύ επιλέξεις, ώρες, μήνες, χρόνια, αιώνες.

Και φυσικά όλα αυτά τα λέω για να τα ακούω πρώτος εγώ!

Καλό απόγευμα...

Με αγάπη πολύπλοκα απλός
Share/Save/Bookmark

Δεν υπάρχουν σχόλια: